ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၄ )

ထုိအခ်ိန္ထုိအခါကာလ ထုိကမၻာဝယ္ ရမၼာဝတီတုိင္းျပည္သည္ရွိခဲ့ေလ၏။ ထုိတုိင္းျပည္သည္ ေအးခ်မ္း၏၊သာယာ၏၊ဖြံ႔ျဖိဴးတိုးတက္၏၊ သူ႔ေခတ္သူ႔အခါအရ ေခတ္မီဖြ႔ံျဖိဴးတုိးတက္၍ေအးခ်မ္းသာယာေသာႏုိင္ငံေတာ္ၾကီးျဖစ္ခဲ့မည္ဟု မိမိေကာက္ခ်က္စြဲမိ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဘုရားအျဖစ္ကုိဗ်ာဒိတ္ပန္ဆင္ႏုိင္ရန္ အဂၤါအခ်က္အလက္ႏွင့္ပါရမီတုိ႔ျပည့္စုံေနသည့္ သုေမဓာဟူေသာ အမ်ိဴးေကာင္းသားရွိေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ထုိသုေမဓာဟူေသာ အမ်ိဴးေကာင္းသားေလးသည္ တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္၏။ အမ်ိဴးအႏြယ္အားျဖင့္ အျမင့္တန္းအလႊာတြင္ပါဝင္သည့္ ျဗဟၼဏမ်ိဴးရုိးျဖစ္၏။ ပညာေရးအရလည္း ထုိေခတ္ထုိကာလတြင္ သင္ၾကားႏုိင္ေသာ သိပၸြံ ႏွင့္ ဝိဇၨာ ပညာရပ္ႏွစ္မ်ိဴးလုံးကုိ အျပီးတုိင္သင္ယူတတ္ေျမာက္ထားေသာ အထက္တန္္းပညာတတ္လူတန္းစားျဖစ္၏။ ဥစၥာစည္းစိ္မ္အားျဖင့္လည္း အထူးဆုိဘြယ္ရာမရွိ၊ အလြန္ခ်မ္းသာသည့္ လူတန္းစားတြင္ပါဝင္ျပန္၏။ ရုပ္ရည္ဥပဓိအားျဖင့္လည္း သပၸါယ္ခန့္ျငားတင့္တယ္သူျဖစ္၏။ မွန္၏။ သာမာန္ ေအာက္တန္းစားလူတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားျဖစ္ရန္ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကုိ ပန္ဆင္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေခ်။ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ ထုိသုေမဓာအမ်ိဴးေကာင္းသားေလးသည္ ပညာတတ္၊သေဘာေကာင္း၊ဥစၥာေပါ ရုပ္ေခ်ာသျဖင့္္ ပ်ိဴတုိင္းၾကိဳက္သည့္ႏွင္းဆီခုိင္ျဖစ္ခဲ့မည္မွာ ေသခ်ာလွ၏။ ထုိသုိ႔အဖက္ဖက္မွ ျပည့္စုံတင့္တယ္လွေသာ အမ်ိဴးေကာင္းသားေလးသည္ သူ၏ အသက္အရြယ္ ႏုနယ္ပ်ိဴျမစ္ ၁၆ ႏွစ္မွာပင္ သူ၏မိဘႏွစ္ပါး ကြယ္လြန္ဆုံးပါးခဲ့၏။ ထုိအခါသူ႔မိသားစု၏ ဘ႑ာထိန္းသည္ စာရင္းဇယားႏွင့္တကြ ဘုိးဘြားပုိင္ပစၥည္းမ်ားအားလုံးကုိ အတိအက်လႊဲအပ္ေလ၏။ ထုိလႊဲအပ္မႈထဲတြင္ ေငြမ်ားလည္းပါ၏၊ ေရႊမ်ားလည္းပါ၏။ ေက်ာက္သံပတၱျမား လက္ဝတ္ရတနာမ်ားႏွင့္တကြအျခားေသာပုိင္ဆုိင္ပစၥည္းမ်ားလည္းပါ၏။ ထုိပုိင္ဆုိင္ပစၥည္းမ်ား၏တန္ဘုိ္းႏွင့္ ပမာဏကားမ်ားျပားလွ၏။ ထုိအခါမွသူသည္ ဘီလ်ံနာသူေဌးျဖစ္မွန္းသိခဲ့ရေတာ့၏။ ထုိ္စည္းစိမ္ ထုိပုိင္ဆုိင္ပစၥည္းမ်ားကုိ သူကုိယ္တုိင္ကုိယ္က်ေတြ႔ျမင္ရေသာအခါ ဤသုိ႔သူခံစားမိေလ၏။ ဤမွ်မ်ားျပားလွေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာတုိ႔ကုိ ငါ၏ဘုိးဘြားအစဥ္အဆက္ဆက္တုိ႔ရွာေဖြခဲ့ စုေဆာင္းခဲ့ၾက၏။ ဘုိးဘြားအဆက္ဆက္တုိ႔လည္း ခံစားသင့္သေလာက္ခံစားသြားခဲ့ၾက၏။သုိ႔ေသာ္မကုန္္ခမ္းခဲ့။ သူတုိ႔၏သံသရာခရီးသုိ႔လည္း ယူေဆာင္မသြားႏုိင္ခဲ့။ ငါသည္လည္း ဤပုိင္ဆုိင္မႈအားလုံးတုိ႔ကုိ စိတ္တုိင္းက်သုံးေဆာင္ေသာ္လည္း တစ္ဘဝျဖင့္ ကုန္ႏုိင္ဘြယ္ရာမရွိ၊မ်ားျပားလွဘိ၏။ ထုိိ႔ေၾကာင့္ငါသည္ ဤပုိင္ဆုိင္ပစၥည္းအားလုံးတုိ႔ကုိ ေလာကအတြက္အသုံးျပဳလုိ၏။ ငါ့အတြက္လည္း သံသရာတြင္ အေမြအႏွစ္အစစ္ကုိယူေဆာင္သြားလုိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤအရာအားလုံးကုိ ေလာကအတြက္လႈမည္၊ ငါသည္ကား ေတာထြက္၍ရေသ့ျပဳမည္ ဟုခံစားခဲ့၏။ ဆုံးျဖတ္ခဲ့၏။ ထုိဆုံးျဖတ္ခ်က္အတုိင္းပင္ သူသည္ ဘုိ္းစဥ္ေဘာင္ဆက္ ေခတ္အဆက္ဆက္စုေဆာင္းခဲ့သမွ်ပုိင္ဆုိင္မႈအရာရာကုိ လူမႈေလာက သယာဝေျပာေရး အေလးေပးစိတ္ျဖင့္ ရက္ရက္ေရာေရာ စြန္႔လႊတ္ လႈဒါန္းခဲ့ေတာ့၏။ သူသည္လည္း ဟိမဝႏၱာေတာ ဓမၼိကေတာင္ေတာ္တြင္ ဘာဝနာကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းလွ်က္ ရေသ့ဘဝျဖင့္သီတင္းသုံးေနထုိင္ေလေတာ့၏။ သူ၏ခံစားခ်က္၊ခံယူခ်က္၊ဆုံးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္လုပ္ေဆာင္ခ်က္တုိ႔သည္ အ့ံဖြယ္ရွိလွပါ၏။ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ဓာတ္ရွိသူတုိ႔အေနျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ အားက်အတုယူဖြယ္ျဖစ္၏။ ေလးစားခ်စ္ခင္ဖြယ္လည္းျဖစ္ပါ၏။ကမၻာ့စံျပလည္းျဖစ္၏။ ေလာက၏ေရွ႔သြားေခါင္းေဆာင္တုိ႔ျပဳက်င့္ေသာလုပ္ရပ္လည္းျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ မသူေတာ္တုိ႔၏အျမင္ျဖင့္ၾကည့္လွ်င္မူကား ရူးသြပ္မႈျဖစ္၏။ စည္းစိမ္ကုိ မခံစားတတ္ျခင္းျဖစ္၏၊ ဤသုိ႔ လုပ္ရပ္တစ္ခုအေပၚတြင္ ႏွလုံးသားႏွင့္အျမင္ကုိအေျခခံ၍ကြဲျပားႏုိင္ပါ၏။ ထုိသုေမဓာရွင္ရေသ့သည္ ဟိမဝႏၱာဝယ္ မၾကာျမင့္မီပင္ ဈာန္ကုိရရွိေလေတာ့၏။ ဈာန္ကုိလည္း အျမဲမျပတ္ဝင္စား၏။ သူ၏ဈာန္ႏွင့္ သမာဓိအရွိန္အဟုန္သည္ အလြန္အားေကာင္းလွ၏။ ထုိ႔သုိ႔အားေကာင္းလွေသာ ဈာန္သမာပတ္ႏွင့္ သမာဓိတုိ႔ေၾကာင့္ပင္ သူသည္ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားရွင္ပြင့္ထြန္းေတာ္မူေနသည္ကုိ သူမသိလုိက္မိေခ်။ အေၾကာင္းကား အလြန္အင္အားေကာင္းလွေသာ ဈာန္သမာပတ္ကုိဝင္စားေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ သုိ႔ေသာ္ ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္သည္သာမက ဘုရားအျဖစ္ကုိဗ်ာဒိတ္ေတာ္ပန္ဆင္ႏုိင္သည့္ပါရမီေတာ္အရွိန္အဟုန္မ်ားေၾကာင့္ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိေတြ႔ဆုံဖူးျမင္ခြင့္ရရန္ အေၾကာင္းကားဖန္လာခဲ့ေတာ့၏။ ဖန္လာပုံကား ဤသုိ႔ ဤသုိ႔။

ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၃ )

ပရဒုေကၡ သတိ သာဓူနံ ဟဒယကမၸနံ ကေရာတီတိ ကရုဏာ၊ သူတစ္ပါး ဆင္းရဲဒုကၡျဖစ္ေသာအခါ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔၏ စိတ္ႏွလုံးကုိ တုန္လႈပ္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ကရုဏာ ( သနားျခင္း ) မည္၏ ဟု အေျဖာင့္အဓိပၸါယ္ျဖစ္၏။ ဤေနရာႏႈိက္ (စာမရုိက္တတ္ပါ) တုန္လႈပ္ေစတတ္ ဟူသည္ ေၾကာက္ရြံ႔ ထိတ္လန္႔ေသာေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခားသည္ဟု မဆုိလုိ၊ နဂုိမူရင္း ျဖစ္ေနေသာပုံမွန္စိတ္မွ ကယ္တင္လုိ ကူညီလုိေသာ ျမင့္ျမတ္သည့္စိတ္ထားသုိ႔ေျပာင္းလဲလာျခင္းကုိ တုန္လႈပ္ေစတတ္ ဟုဆုိလုိ၏။ မွန္၏၊ သူေတာ္ေကာင္း စိတ္ႏွလုံးရွိသူတုိ႔သည္ သူတစ္ပါးဆင္းရဲသည္ကုိ ျမင္ရေသာအခါ သနား၏၊ ကူညီေဖးမလုိ၏၊ ကယ္တင္လုိ၏၊ ေပးဆပ္ခ်င္၏၊ ဤသည္မွာ ကရုဏာ၏ သေဘာသဘာဝ၊ ကရုဏာ၏ အနက္အဓိပၸါယ္ျဖစ္၏။ တစ္ဖန္ ေနာက္တစ္နည္းအေနျဖင့္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိမႈလည္းရွိေသး၏။ ကိဏာတိ ဝါ ပရဒုကၡံ ဟိ ံသတိ ဝိနာေသတီတိ ကရုဏာ၊ သူတစ္ပါးတုိ႔၏ ဆင္းရဲဒုကၡကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ေပးတတ္ေသာေၾကာင့္ ကရုဏာမည္၏ ဟုအေျဖာင့္အဓိပၸါယ္ျဖစ္၏။ ဤဖြင့္ဆုိမႈအရလည္း အႏွစ္သာရ စကားက် အဓိပၸါယ္အားျဖင့္ အထက္ပါနည္းႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္၏။ ပါဠိသဒၵါသေဘာအရသာကြဲျပား၏။ ဤသည္မွာ သာမာန္ကရုဏာ၏ သေဘာမွ်သာျဖစ္၏။ မဟာကရုဏာ မဟုတ္။ မဟာကရုဏာ၏သေဘာကား အလြန္ျမင့္ျမတ္ၾကီးက်ယ္ေသာသနားျခင္း၊အစဥ္အျမဲကုိယ္က်ိဴးကုိစြန္႔၍ ေလာကေကာင္းက်ိဴးကုိသာ ေဆာင္ရြက္လုိျခင္း၊မိမိအေရးထက္ သူတစ္ပါးအေရးကုိသာ ပုိ၍ အေလးေပးေဆာင္ရြက္လုိျခင္း သေဘာျဖစ္၏။ မွန္လွ၏။ ထုိမဟာကရုဏာေၾကာင့္ပင္ သုေမဓာရွင္ရေသ့သည္ သူရသင့္ရထုိက္ေသာအခြင့္အေရးလည္းျဖစ္၊ ရႏုိင္ေသာ အေျခအေနႏွင့္စြမ္းရည္တုိ႔လည္းအျပည့္အဝရွိေတာ္မူပါလ်က္ႏွင့္ ထုိအခြင့္အေရးႏွင့္စြမ္းရည္တုိ႔ကုိ တြန္႔ဆုတ္ျခင္းအလ်ဥ္းမရွိ ရဲရဲရင့္ရင့္ ျပတ္သားစြာ စြန္႔လႊတ္လုိက္၏။ ထုိအခြင့္အေရးႏွင့္စြမ္းရည္ကား အျခားမဟုတ္၊ ထုိဘဝမွာပင္ ရရွိေရာက္ရွိႏုိင္ေသာ ရဟႏၱာအျဖစ္ႏွင့္ ပါရမီထူးတုိ႔ပင္တည္း။ သူသည္သံသရာဝဲဩဃဟုဆုိအပ္ေသာ ဘုံအထပ္ထပ္ႏႈိက္ အေရာင္အေသြး အဆင့္အတန္း အတုိင္းအတာအားျဖင့္ စုံလင္မ်ားျပားလွေသာ ရုပ္ပုိင္းေရာ စိတ္ပုိင္းပါ ခံစားေတြ႔ၾကံဳေနရသည့္ အလြန္ပူျပင္းလွေသာ ေဝဒနာပင္လယ္တြင္  နစ္မြန္းေမ်ာပါေနၾကကုန္ေသာ သတၱဝါအေပါင္းကုိ ကယ္တင္လုိ၏။ ေအးခ်မ္းေစလုိ၏၊ ထုိကယ္တင္လုိ ေပးဆပ္ျဖည့္ဆည္းေပးလုိေသာဆႏၵသည္ လူမ်ိဴး၊အသားအေရာင္၊ေနရာေဒသ၊ ႏုိင္ငံ၊ ဘုံဌာန၊ အခ်ိန္ကာလ၊အလႊာအတန္းအစား ဘာကုိမွမခြဲျခားဘဲ စၾကာဝဠာတစ္ခုလုံးကုိ ကယ္တင္ေပးလုိသည့္ အလြန္ျပင္းျပအားၾကီးေသာ ကုသုိလ္ဆႏၵာဓိပတိျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ထုိစိတ္ထုိဆႏၵသည္ မဟာကရုဏာျဖစ္ပါေပ၏။ ထုိမဟာကရုဏာေတာ္ျဖင့္ကယ္တင္လုိျခင္းမွာလည္း တဒဂၤေအးခ်မ္းေစရန္ကယ္တင္လုိျခင္းမဟုတ္၊ တစ္ဘဝအတြက္ ကယ္တင္လုိျခင္းလည္းမဟုတ္၊ ဒုကၡခပ္သိမ္း ခ်ဳပ္ျပတ္ျငိမ္း၍ အျပီးအပုိင္ ထာဝရ ေအးခ်မ္းမႈရွိေသာ နိဗၺာန္တုိင္ေအာင္ ကယ္တင္ပုိ႔ေဆာင္လုိျခင္းျဖစ္၏။ ထုိမဟာကရုဏာေတာ္ေၾကာင့္ပင္ သူ႔ဘဝ၏အရာရာကုိ ဂဏန္းသခ်ၤာေရတြက္၍ မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ စြန္႔လႊတ္ခဲ့၏။ အနစ္နာခံခဲ့၏။ ျဖည့္ဆည္းခဲ့၏။ အားထုတ္ခဲ့၏။ ထုိစြန္႔လႊတ္မႈတုိ႔ကုိ အက်ဥ္းအားျဖင့္ေဖၚျပရေသာ္ဤသုိ႔ျဖစ္၏။ ေလာကအတြက္ သူစြန္႔လႊတ္ခဲ့ရေသာ မ်က္လုံးတုိ႔ကုိ တုိင္းတာၾကည့္ပါက ေကာင္းကင္မွ နကၡတ္ၾကယ္တာရာအေရအတြက္ကား နည္းပါးေကာင္းနည္းပါးေပမည္၊ သူစြန္႔လႊတ္လႈဒါန္းခဲ့ေသာ မ်က္လုံးမ်ားကား ထုိထက္မက မ်ားျပားလွ၏။ သူလႈခဲ့ေသာ ေသြးတုိ႔ကို ခ်ိန္စက္ၾကည့္ပါက သမုဒၵရာတြင္ရွိေသာ ေရမ်ားကနည္းပါးေကာင္းနည္းပါးေပမည္၊ သူလႈဒါန္းခဲ့ေသာ ေသြးမ်ားကား ထုိ႔ထက္မက မ်ားျပားလွ၏။ ထုိ႔ျပင္ သူလႈခဲ့ေသာ အသားတုိ႔ကုိ ပုံလုိက္ပါက ယူဇာနာေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ အျမင့္ေဆာင္သည့္ ျမင့္မုိရ္ေတာင္သည္ နိမ့္သြားႏုိင္၏။ သူလႈခဲ့ေသာ အသားတုိ႔ကား ထုိ႔ထက္မက မ်ားျပားလွပါ၏။ ထုိ႔ျပင္ သူ၏စည္းစိမ္ ဇနီးမယား သမီးသားပါမက်န္စြန္႔လႊတ္မႈအနႏၱျဖစ္ခဲ့၏။ ဤသည္မွာ ဒါနတစ္ခုတည္းကုိကြက္၍ေျပာျခင္းျဖစ္၏။ အမွန္စစ္စစ္ ပါရမီဆယ္ပါးကုိ ျပည့္စုံေအာင္ျဖည့္က်င့္ခဲ့ရ၏။  ထုိျဖည့္ဆည္း စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံမႈသည္ အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္တြက္စစ္ၾကည့္လွ်င္ ဤကမၻာမွေနာက္ျပန္ေရတြက္ပါက လြန္ခဲ့ေသာ ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ကမၻာတစ္သိန္းမွစခဲ့၏။ စြန္႔လႊတ္ျဖည့္ဆည္းခဲ့ရသည့္အခ်ိ္န္ကာလသည္ ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ကမၻာတစ္သိန္းထိတုိင္ၾကာျမင့္ခဲ့သည္ ဟုဆုိလုိပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ယခုလက္ရွိမိမိတုိ႔ဆည္းကပ္ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ေနေသာ ဗုဒၶဘာသာသည္ ကာလအားျဖင့္ လြန္ခဲ့ေသာ ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ကမၻာတစ္သိန္းထက္မွ အျမဳေတအျဖစ္ႏွင့္စတင္တည္ရွိခဲ့၏။ စတင္ခဲ့ပုံ ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္းကားဤသုိ႔ျဖစ္၏။

ဗုဒၶဘာသာဇစ္ျမစ္ ( ၂ )

ထုိသုိ႔ေသာ အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ကုိ ဆက္လက္ ဆန္းစစ္ တူးဆြၾကည့္ေသာအခါ ဤသုိ႔ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။ ပါရမီေတာ္ဆယ္ပါးကုိ ျဖည့္က်င့္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းသည္ ကရုဏာေတာ္ေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ျဖည့္က်င့္ရျခင္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္ကား ၃၁ ဘုံရွိ ဘုံသူဘုံသား အားလုံးတုိ႔ကုိ ကယ္တင္ေရးျဖစ္၏၊တနည္းဆုိေသာ္ ကယ္ဆယ္လုိေသာေမတၱာျဖစ္၏။ အမွန္စင္စစ္ ထုိအေၾကာင္းႏွင့္ ထုိရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေပၚလာရျခင္း၏ ဇစ္ျမစ္ပင္ျဖစ္ေတာ့၏။ သုိ႔ဆုိလွ်င္ အသင္စာဖတ္သူသည္ ဗုဒၶဘာသာ၏မူရင္းဇစ္ျမစ္သည္ ကရုဏာေတာ္ႏွင့္ သုံးဆယ့္တစ္ဘုံသားတုိ႔အား ကယ္တင္လုိေရး ေမတၱာျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသေဘာမိေလာက္ေပျပီ။ ထုိမူရင္းအေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္တြင္ နံပါတ္တစ္အခ်က္ျဖစ္သည့္ ကရုဏာအေၾကာင္းကုိ ဦးစြာပထမ ေဆြးေႏြးလုိ၏။ ရွင္းျပခ်င္၏။ စင္စစ္ဧကန္ အမွန္အားျဖင့္ ကရုဏာဟူသည္ ေခတ္ကာလတုိင္းတြင္ အသုံးဝင္ေသာ၊ ဘယ္ေခတ္ဘယ္ကာလမွာမဆုိ မည္သူမဆုိ အသုံးျပဳပါက အသုံးျပဳသူေရာ အျပဳခံရသူပါ ႏွစ္ျဖာႏွစ္ဘက္အက်ိဴးေက်းဇူးမ်ားလွေသာ မဟာၾသသဓမည္သည့္ ၾကီးစြျမတ္စြ ေဆးတစ္ပါးပင္တည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကမၻာ့သမုိင္းကုိ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ျပန္လည္ၾကည့္ရႈလွ်င္ ထုိကရုဏာ၏တန္ဘုိးသည္ အဖုိးျဖတ္၍မရေသာလူသားေလာက၏ ျငိမ္းခ်မ္းေရး တုိးတက္ေရး အျမဳေတျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိႏုိင္၏။ သာဓကထုတ္ဆုိရေသာ္ ကရုဏာကင္းမဲ့ေသာ သူမ်ားၾကီးစုိးေသာေခတ္ဝယ္ လူ႔ေလာၾကီး ပူေဆြး ေလာင္ပြက္ မတိုးတက္ဘဲ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ဆီးခဲ့၏။ ၁၈ ရာစုကာလ ဥေရာပတုိက္တြင္ တန္ခုိးထြားလွေသာ စစ္ဘုရင္ နပုိလီယံ၏ ကရုဏာကင္းမဲ့မႈေၾကာင့္ လူသားအမ်ားအျပား ေသေက်ပ်က္စီး မဟာေသာကမီး ပြါးခဲ့ရသကဲ့သုိ႔ သူကုိယ္တုိင္ ( နပုိလီယံ ) သည္လည္း ပ်က္ဆီးခဲ့ရသည္မွာ ဥေရာပသမုိင္းတြင္ အထင္အရွားျဖစ္၏။ ထုိ႔ျပင္ ဂ်ာမဏီမွ နာဇီ ဟစ္တလာ၊ အီတလီမွ မူဆုိလုိနီႏွင့္ အျခားထင္ရွားေသာ သာဓကမ်ားစြာရွိ၏။ ဗုဒၶဘာသာစာေပတြင္လည္း ကရုဏာကင္းမဲ့လွေသာ ဆရာဆုိး ေဒဝဒတ္၏ညႊန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ဖခင္ဘုရင္ဗိမၺိသာရကုိ ကရုဏာမဲ့စြာသတ္ျဖတ္ခဲ့ေသာ အဇာတသတ္သည္ ေလာဟကုမၻီငရဲသုိ႔ က်ေရာက္ခဲ့ရ၏။ ဆရာေဒဝဒတ္မွာကား အဝီစိသုိ႔ၾကြေရာက္နန္းစံရေခ်၏။ ျမန္မာ့သမုိင္းတြင္လည္း သာဓကမ်ားစြာရွိပါ၏။ သို႔ေသာ္ဤေနရာႏႈိက္(စာမရုိတ္ပါ၍ သီးခံဖတ္ေပးပါရန္) မေဖၚျပလုိပါ။ထုိ႔ေၾကာင့္ မိသားတစ္စု၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု၊ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ဝရုန္းသုန္းကား ပရမ္းပတာျဖစ္ပ်က္ေနလွ်င္ ထုိမိသားစု၊ထုိအဖြဲ႔အစည္း၊ထုိႏုိင္ငံသည္ ကရုဏာအားနည္းမႈ သို႔မဟုတ္ ကင္းမဲ႔မႈျဖစ္ေနျပီဟု အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္ပါ၏။ အထူးအားျဖင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ျဖစ္စဥ္ဇာတ္ေတာ္မ်ားကုိေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ အေလာင္းေတာ္သည္ ေလာကဓံဆုိး ေခတ္ဆိုးမ်ားကုိၾကံဳေတြ႔ရေသာ္လည္း သူ၏စစ္မွန္ေသာ ကရုဏာအရင္းခံစိတ္ထားေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ျငိမ္းခ်မ္းခဲ့သည္ကုိသာေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။ တစ္ဖန္ မိမိတုိ႔ေန႔စဥ္ ရင္ဆုိင္ၾကံဳေတြ႔ေနရေသာ လူမႈဘဝ၊ မိသားစုဘဝ၊ ဆက္ဆံေရးဘဝမွအစ နယ္ပယ္အသီးသီးတြင္လည္း ကရုဏာအေရးပါလွေၾကာင္း သတိျပဳၾကည့္ရႈပါက အထင္အရွားသိႏုိင္ေပမည္။ မိသားတစ္စုတြင္ ကရုဏာျပည့္ဝေနပါက ထုိကရုဏာကုိအေျခခံေသာ မိသားစုသည္ မလုိလားအပ္ေသာ ျပႆနာမ်ားကုိ ေရွာင္ရွားႏုိင္မည္မွာ မုခ်ဆတ္ဆတ္မလြဲပင္ျဖစ္ေခ်၏။ အဖြဲ႔အစည္း၊ႏိုင္ငံတုိ႔တြင္လည္း ထုိ႔အတူပင္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ကရုဏာသည္ အခ်ိန္ကာလ ေနရာေဒသ ပုဂၢဳိလ္မေရြး အေရးၾကီးလွေၾကာင္းမွာ ထင္ရွားလွ၏။ တစ္ဖန္ ကရုဏာၾကီးစုိးလႊမ္းမုိးေသာေခတ္ဝယ္ လူ႔ေလာက သာယာျငိမ့္ေျငာင္း ေျပာင္းလဲတုိးတက္၍ ေပ်ာ္ေမြ႔ဘြယ္ရာ နတ္တုိ႔ရြာကဲ့သုိ႔ခံစားခဲ့ရသည္မ်ားလည္း အထင္အရွားရွိခဲ့၏။ ရွိေနဆဲ။( အခ်ိဳ႔ႏုိင္ငံမ်ား၊မိသားစုမ်ား၊အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ) ဆက္လက္ရွိေနရန္လည္း ဆႏၵျပဳမိ၏။ မိမိေခါင္းထဲဝင္လာသည့္အခ်က္အလက္တုိ႔ကုိၾကားျဖတ္ေရးေနသည့္အတြက္ ကရုဏာ၏ မူရင္းအဓိပၸါယ္ကုိ ေဆြးေႏြးရန္ ေႏွာင့္ေႏွးမိပါ၏။ ယခုဆက္လက္တင္ျပပါအ့ံ။ ထုိဗုဒၶဘာသာ၏ မူလဘူတ ဇစ္ျမစ္တစ္ခုျဖစ္ေသာကရုဏာသည္ သနားျခင္း ဟုအဓိပၸါယ္ထြက္၏။သုိ႔ေသာ္ ထုိသနားျခင္း ကရုဏာသည္ အားနည္းသူ နိမ့္က်သူကုိေတြ႔လွ်င္ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ေသာ သာမာန္သနားျခင္းကရုဏာမဟုတ္၊ ထုိသနားျခင္းမ်ိဴးကုိ လူသားအမ်ားစုေရာ အခ်ိဴ႔ေသာတိရစၦာန္မ်ားအပါအဝင္ ခံစားတတ္ၾက၏။ ပြါးမ်ားႏုိင္ၾက၏။ စင္စစ္ကား ဗုဒၶဘာသာ၏ဇစ္ျမစ္ အႏွစ္ကရုဏာဟူသည္ မဟာကရုဏာ ပင္ျဖစ္ေခ်၏တကား။ ထုိကရုဏာဟူေသာ ပုဒ္ကုိ သုိ႔မဟုတ္ စကားလုံးကုိ ပါဠိစာေပတြင္ဤသုိ႔ ဝိျဂိဳဟ္ျပဳဖြင့္ဆုိပါ၏။

ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၁ )

ယေန႔လူသားမ်ား ကုိးကြယ္ယုံၾကည္ေနၾကေသာ ဘာသာတရားမ်ား ထြန္းကားလာသည္မွာ နွစ္ကာလအေရအတြက္အားျဖင့္ တြက္စစ္ၾကည့္ေသာ္ ႏွစ္ေပါင္း သုံးေထာင္ခန္႔မွ်ရွိျပီဟု အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ဆုိနုိင္ေလ၏။ ဤခန္႔မွန္းမႈသည္ ယေန႔ျဖစ္တည္ေနေသာ ဘာသာၾကီးမ်ားအနက္ အေစာဆုံးျဖစ္ေသာ ဟိႏၵဴဘာသာကုိ ရည္ညႊန္းျခင္းျဖစ္၏။ ထုိ္႔ေနာက္ ေရွးေခတ္ အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ ဘာသာတရားမ်ား တစ္ခုျပီးတစ္ခု ဆက္ကာဆက္ကာ ေပၚေပါက္ခဲ့ၾက၏။ ထုိသုိ႔ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာဘာသာတရားမ်ားအနက္ ဗုဒၶဘာသာသည္လည္း တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္ခဲ့၏။ ဤကမၻာတြင္ ဗုဒၶဘာသာေပၚေပါက္လာသည္မွာ ယေန႔အထိဆုိလ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀၀ တင္းတင္းပင္ျပည့္ေပေတာ့မည္။ ယခုႏွစ္လာမည့္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ နံနက္လင္းအားၾကီးအခ်ိန္တြင္ ဗုဒၶဘာသာ၏သက္တမ္း ႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀၀ တိတိျပည့္ေပေတာ့မည္။ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ေနရာေဒသကား ယေန႔ေခတ္ပထဝီအရ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ဗီဟာျပည္နယ္ ဂယာခရုိင္ ဗုဒၶဂယာအရပ္ေဒသျဖစ္၏။ ဤဗုဒၶဘာသာကုိ တည္ေထာင္သူမွာ နတ္လည္းမဟုတ္၊ ျဗဟၼာလည္းမဟုတ္၊ မိမိတုိ႔လူသားမ်ား မျမင္ႏုိင္ေသာ ေကာင္းကင္ဘုံမွ ဖန္ဆင္းရွင္ တန္ခုိးရွင္တစ္ဦးလည္းမဟုတ္၊ တမာန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ကုိ ဘာသာတည္ေထာင္ရန္ အမိန္႔ေပးေစလႊတ္ျပီး ခုိင္းသမွ်ကုိ အလုိေတာ္က် မလုိက္နာပါက လူသားမ်ားအား ဆဲေရးၾကိမ္းေမာင္း အျပစ္ေပး ျခိမ္းေျခာက္၍ ဘာသာတည္ေထာင္သူလည္းမဟုတ္၊ အဟုတ္စင္စစ္ေသာ္ကား လူသားမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားလာသည့္ ထိပ္တန္းအရည္အေသြးျပည့္ဝလွေသာ အႏႈိင္းမဲ့ လူသားစစ္စစ္တစ္ေယာက္သာျဖစ္ေခ်၏။ သူသည္အႏွစ္သာရကင္းမဲ့၍ ေကာင္းက်ိဴးမဲ့ကုိျဖစ္ေစေသာ ေရွးေဟာင္းအယူဝါဒ အမူအက်င့္ႏွင့္ ယာဥ္ေက်းမႈတုိ႔ကုိ မည့္သူ႔ကုိမွ်မထိခုိက္မနစ္နာေစဘဲ ရဲရဲရင့္ရင့္ေတာ္လွန္ခဲ့သူ မဟာလူသားျဖစ္၏။ ထုိ႔ျပင္ ေရတုိေရရွည္ ပစၥကၡ တမလြန္ႏွစ္တန္ေသာ ကာလတုိ႔ဝယ္ ေလာကေကာင္းက်ိဴးႏွင့္ ေလာကုတၱရာေကာင္းက်ိဴး ထုိႏွစ္မ်ိဴးကုိ လူသားအပါအဝင္ ေလာကသားအမ်ားခံစားႏုိင္ေစရန္ အႏႈိင္းမဲ့သင္ၾကားခ်က္မ်ားကုိ သင္ျပေပးခဲ့သူ လူထဲက မဟာလူသားစစ္စစ္သာျဖစ္ေလ၏။ သူကားအျခားမဟုတ္ သဗၺညဳတဥာဏ္ရွင္ ျမတ္ဗုဒၶပင္ျဖစ္ေတာ့၏။ သူ၏ေမြးဖြားရာဇာတိကား ယေန႔ေခတ္ပထဝီအရ နီေပါႏုိင္ငံ လုမၺိနီအရပ္ျဖစ္၏။ ဘုရားမျဖစ္မီ သူ၏ငယ္နာမည္မွာ သိဒၶတၳျဖစ္၏။ သူ၏ အႏြယ္ေတာ္မွာ ေဂါတမျဖစ္ျပီးလွ်င္ မ်ိဴးရုိးကား မင္းမ်ိဴးျဖစ္၍ စၾကာဝေတးမင္းျဖစ္ရမည့္ စြမ္းရည္ျပည့္ စၾကာဝေတးမင္းေလာင္း အိမ္ေရွ႔မင္းသားတစ္ပါးလည္းျဖစ္၏။ ထုိ႔ျပင္ သူ႔တြင္ရုပ္ရည္အားျဖင့္ အလြန္ေခ်ာေမာလွပတင့္တယ္၍ ႏွလုံးရည္ ဥာဏ္ရည္တုိ႔ႏွင့္လည္း ျပည့္ဝေသာ ၾကင္ယာသက္ထား ယေသာဓရာမင္းသမီးလည္းရွိ၏။ သူ၏ရုပ္ပုိင္းပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားကား မ်ားျပားလွ၏။ သက္ရွိ္ေရာ သက္မဲ့ပါ အားလုံးပါဝင္၏။ သူပုိင္ဆုိင္သမွ်အရာရာကုိ ယတိျပတ္စြန္႔လႊတ္ျပီးလွ်င္ ေလာကမွလြန္ေျမာက္ရာ ေလာကုတၱရာတရားကုိ မရမေနဇြဲစိတ္ဇြဲမာန္ျဖင့္ ေျခာက္ႏွစ္တုိင္တုိင္ ၾကိဴးစားရွာေဖြခဲ့၏။ ထုိသုိ႔ရွာေဖြရင္း လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀၀ နီးပါးက အိႏၵိယႏုိငံ ဗုဒၶဂယာ မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ေအာက္ဝယ္ သိစရာမွန္သမွ်ကုိ တစ္စမက်န္ အကုန္အစင္သိျမင္ေတာ္မူသျဖင့္ သဗၺညဳတဥာဏ္ရွင္ ျမတ္ဗုဒၶဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ရွိေတာ္မူခဲ့၏။ ထုိသုိ႔ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ေရာက္ေတာ္မူျပီးေနာက္ ဗုဒၶဂယာေဒသဝယ္ သစၥာတရားကုိ ထုိးထြင္းသိျမင္ႏုိင္ေသာသူကုိ ေလာေလာဆယ္တြင္ မေတြ႔မျမင္ရေသာေၾကာင့္ သစၥာကုိသိျမင္စြမ္းႏုိင္မည့္သူရွိရာ ဗာရာဏသီျမိဳ႔ မိဂဒါဝုန္ေတာသုိ႔ၾကြေတာ္မူ၍ ဓမၼစၾကာတရားဦးေဒသနာကုိ ပဥၥဝဂၢီငါးပါးတုိ႔အား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။ ထုိတရားေတာ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ အဦးဆုံးေသာတရားေတာ္လည္းျဖစ္သလုိ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔၏ရည္မွန္းခ်က္စစ္စစ္လည္းျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ေဟာၾကားေတာ္မူသည္မွစ၍ ဤကမၻာဝယ္ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားယေန႔ထိတုိင္ စတင္ျပန္႔ႏွံ႔ခဲ့ေတာ့၏။ ယေန႔ကမၻာဝယ္ ျမတ္ဗုဒၶ၏တရားေတာ္မ်ားသည္ အသိပညာရွင္လူတန္းစား၏ စားျမိန္အာဟာရျဖစ္လာေန၏။စစ္မွန္ေသာျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ အမွန္တကယ္လုိလားသူတုိင္း၏ က်င့္စဥ္လည္းျဖစ္၏။ လူသားသည္မိမိတုိ႔လုိလားေတာင့္တခ်က္ကုိ မိမိတုိ႔လူသားကုိယ္တုိင္ အမိအပုိင္ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ လက္ေတြ႔က်က် ရယူႏုိင္ေစရန္သင္ၾကားေပးထားေသာ သင္ၾကားခ်က္မ်ားလည္းျဖစ္၏။   ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္၏။ ဗုဒၶသာသနာလည္းဟုတ္၏။ ထုိဘာသာ ထုိသာသနာ၏ဇစ္ျမစ္ကုိ တူးဆြရွာေဖြၾကည့္ေသာအခါ အၾကမ္းဖ်င္းအေနျဖင့္ ပါရမီဆယ္ပါးကုိေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။ မွန္၏။ ထုိပါရမီဆယ္ပါးကုိ မက်င့္မျဖည့္လွ်င္ ဗုဒၶဘာသာသည္ မည္သုိ႔ေပၚေပါက္လာႏုိင္ပါမည္နည္း။ ေပၚေပါက္လာဖြယ္ရာအေၾကာင္းလုံးဝမရွိႏုိင္ေခ်။ သို႔ဆုိလွ်င္ ပါရမီဆယ္ပါးကုိ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ျဖည့္က်င့္ရပါသနည္း။ ပါရမီဆယ္ပါး အက်င့္ျမတ္တရားကုိ ျဖည့္က်င့္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းကား ဘာျဖစ္သနည္း၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ကား အသုိ႔နည္း စသည္ျဖင့္ ဆက္လက္တူးဆြရွာေဖြ သုေတသနလုပ္ဖုိ႔လုိလာေပ၏။