ဗုဒၶဘာသာ ဇစ္ျမစ္ ( ၄ )

ထုိအခ်ိန္ထုိအခါကာလ ထုိကမၻာဝယ္ ရမၼာဝတီတုိင္းျပည္သည္ရွိခဲ့ေလ၏။ ထုိတုိင္းျပည္သည္ ေအးခ်မ္း၏၊သာယာ၏၊ဖြံ႔ျဖိဴးတိုးတက္၏၊ သူ႔ေခတ္သူ႔အခါအရ ေခတ္မီဖြ႔ံျဖိဴးတုိးတက္၍ေအးခ်မ္းသာယာေသာႏုိင္ငံေတာ္ၾကီးျဖစ္ခဲ့မည္ဟု မိမိေကာက္ခ်က္စြဲမိ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဘုရားအျဖစ္ကုိဗ်ာဒိတ္ပန္ဆင္ႏုိင္ရန္ အဂၤါအခ်က္အလက္ႏွင့္ပါရမီတုိ႔ျပည့္စုံေနသည့္ သုေမဓာဟူေသာ အမ်ိဴးေကာင္းသားရွိေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ထုိသုေမဓာဟူေသာ အမ်ိဴးေကာင္းသားေလးသည္ တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္၏။ အမ်ိဴးအႏြယ္အားျဖင့္ အျမင့္တန္းအလႊာတြင္ပါဝင္သည့္ ျဗဟၼဏမ်ိဴးရုိးျဖစ္၏။ ပညာေရးအရလည္း ထုိေခတ္ထုိကာလတြင္ သင္ၾကားႏုိင္ေသာ သိပၸြံ ႏွင့္ ဝိဇၨာ ပညာရပ္ႏွစ္မ်ိဴးလုံးကုိ အျပီးတုိင္သင္ယူတတ္ေျမာက္ထားေသာ အထက္တန္္းပညာတတ္လူတန္းစားျဖစ္၏။ ဥစၥာစည္းစိ္မ္အားျဖင့္လည္း အထူးဆုိဘြယ္ရာမရွိ၊ အလြန္ခ်မ္းသာသည့္ လူတန္းစားတြင္ပါဝင္ျပန္၏။ ရုပ္ရည္ဥပဓိအားျဖင့္လည္း သပၸါယ္ခန့္ျငားတင့္တယ္သူျဖစ္၏။ မွန္၏။ သာမာန္ ေအာက္တန္းစားလူတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားျဖစ္ရန္ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကုိ ပန္ဆင္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေခ်။ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ ထုိသုေမဓာအမ်ိဴးေကာင္းသားေလးသည္ ပညာတတ္၊သေဘာေကာင္း၊ဥစၥာေပါ ရုပ္ေခ်ာသျဖင့္္ ပ်ိဴတုိင္းၾကိဳက္သည့္ႏွင္းဆီခုိင္ျဖစ္ခဲ့မည္မွာ ေသခ်ာလွ၏။ ထုိသုိ႔အဖက္ဖက္မွ ျပည့္စုံတင့္တယ္လွေသာ အမ်ိဴးေကာင္းသားေလးသည္ သူ၏ အသက္အရြယ္ ႏုနယ္ပ်ိဴျမစ္ ၁၆ ႏွစ္မွာပင္ သူ၏မိဘႏွစ္ပါး ကြယ္လြန္ဆုံးပါးခဲ့၏။ ထုိအခါသူ႔မိသားစု၏ ဘ႑ာထိန္းသည္ စာရင္းဇယားႏွင့္တကြ ဘုိးဘြားပုိင္ပစၥည္းမ်ားအားလုံးကုိ အတိအက်လႊဲအပ္ေလ၏။ ထုိလႊဲအပ္မႈထဲတြင္ ေငြမ်ားလည္းပါ၏၊ ေရႊမ်ားလည္းပါ၏။ ေက်ာက္သံပတၱျမား လက္ဝတ္ရတနာမ်ားႏွင့္တကြအျခားေသာပုိင္ဆုိင္ပစၥည္းမ်ားလည္းပါ၏။ ထုိပုိင္ဆုိင္ပစၥည္းမ်ား၏တန္ဘုိ္းႏွင့္ ပမာဏကားမ်ားျပားလွ၏။ ထုိအခါမွသူသည္ ဘီလ်ံနာသူေဌးျဖစ္မွန္းသိခဲ့ရေတာ့၏။ ထုိ္စည္းစိမ္ ထုိပုိင္ဆုိင္ပစၥည္းမ်ားကုိ သူကုိယ္တုိင္ကုိယ္က်ေတြ႔ျမင္ရေသာအခါ ဤသုိ႔သူခံစားမိေလ၏။ ဤမွ်မ်ားျပားလွေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာတုိ႔ကုိ ငါ၏ဘုိးဘြားအစဥ္အဆက္ဆက္တုိ႔ရွာေဖြခဲ့ စုေဆာင္းခဲ့ၾက၏။ ဘုိးဘြားအဆက္ဆက္တုိ႔လည္း ခံစားသင့္သေလာက္ခံစားသြားခဲ့ၾက၏။သုိ႔ေသာ္မကုန္္ခမ္းခဲ့။ သူတုိ႔၏သံသရာခရီးသုိ႔လည္း ယူေဆာင္မသြားႏုိင္ခဲ့။ ငါသည္လည္း ဤပုိင္ဆုိင္မႈအားလုံးတုိ႔ကုိ စိတ္တုိင္းက်သုံးေဆာင္ေသာ္လည္း တစ္ဘဝျဖင့္ ကုန္ႏုိင္ဘြယ္ရာမရွိ၊မ်ားျပားလွဘိ၏။ ထုိိ႔ေၾကာင့္ငါသည္ ဤပုိင္ဆုိင္ပစၥည္းအားလုံးတုိ႔ကုိ ေလာကအတြက္အသုံးျပဳလုိ၏။ ငါ့အတြက္လည္း သံသရာတြင္ အေမြအႏွစ္အစစ္ကုိယူေဆာင္သြားလုိ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤအရာအားလုံးကုိ ေလာကအတြက္လႈမည္၊ ငါသည္ကား ေတာထြက္၍ရေသ့ျပဳမည္ ဟုခံစားခဲ့၏။ ဆုံးျဖတ္ခဲ့၏။ ထုိဆုံးျဖတ္ခ်က္အတုိင္းပင္ သူသည္ ဘုိ္းစဥ္ေဘာင္ဆက္ ေခတ္အဆက္ဆက္စုေဆာင္းခဲ့သမွ်ပုိင္ဆုိင္မႈအရာရာကုိ လူမႈေလာက သယာဝေျပာေရး အေလးေပးစိတ္ျဖင့္ ရက္ရက္ေရာေရာ စြန္႔လႊတ္ လႈဒါန္းခဲ့ေတာ့၏။ သူသည္လည္း ဟိမဝႏၱာေတာ ဓမၼိကေတာင္ေတာ္တြင္ ဘာဝနာကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းလွ်က္ ရေသ့ဘဝျဖင့္သီတင္းသုံးေနထုိင္ေလေတာ့၏။ သူ၏ခံစားခ်က္၊ခံယူခ်က္၊ဆုံးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္လုပ္ေဆာင္ခ်က္တုိ႔သည္ အ့ံဖြယ္ရွိလွပါ၏။ သူေတာ္ေကာင္းစိတ္ဓာတ္ရွိသူတုိ႔အေနျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ အားက်အတုယူဖြယ္ျဖစ္၏။ ေလးစားခ်စ္ခင္ဖြယ္လည္းျဖစ္ပါ၏။ကမၻာ့စံျပလည္းျဖစ္၏။ ေလာက၏ေရွ႔သြားေခါင္းေဆာင္တုိ႔ျပဳက်င့္ေသာလုပ္ရပ္လည္းျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ မသူေတာ္တုိ႔၏အျမင္ျဖင့္ၾကည့္လွ်င္မူကား ရူးသြပ္မႈျဖစ္၏။ စည္းစိမ္ကုိ မခံစားတတ္ျခင္းျဖစ္၏၊ ဤသုိ႔ လုပ္ရပ္တစ္ခုအေပၚတြင္ ႏွလုံးသားႏွင့္အျမင္ကုိအေျခခံ၍ကြဲျပားႏုိင္ပါ၏။ ထုိသုေမဓာရွင္ရေသ့သည္ ဟိမဝႏၱာဝယ္ မၾကာျမင့္မီပင္ ဈာန္ကုိရရွိေလေတာ့၏။ ဈာန္ကုိလည္း အျမဲမျပတ္ဝင္စား၏။ သူ၏ဈာန္ႏွင့္ သမာဓိအရွိန္အဟုန္သည္ အလြန္အားေကာင္းလွ၏။ ထုိ႔သုိ႔အားေကာင္းလွေသာ ဈာန္သမာပတ္ႏွင့္ သမာဓိတုိ႔ေၾကာင့္ပင္ သူသည္ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားရွင္ပြင့္ထြန္းေတာ္မူေနသည္ကုိ သူမသိလုိက္မိေခ်။ အေၾကာင္းကား အလြန္အင္အားေကာင္းလွေသာ ဈာန္သမာပတ္ကုိဝင္စားေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ သုိ႔ေသာ္ ရဟႏၱာျဖစ္ႏုိင္သည္သာမက ဘုရားအျဖစ္ကုိဗ်ာဒိတ္ေတာ္ပန္ဆင္ႏုိင္သည့္ပါရမီေတာ္အရွိန္အဟုန္မ်ားေၾကာင့္ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိေတြ႔ဆုံဖူးျမင္ခြင့္ရရန္ အေၾကာင္းကားဖန္လာခဲ့ေတာ့၏။ ဖန္လာပုံကား ဤသုိ႔ ဤသုိ႔။