ဗုဒၶဘာသာဇစ္ျမစ္ ( ၂ )

ထုိသုိ႔ေသာ အထက္ပါ အေၾကာင္းအရာတုိ႔ကုိ ဆက္လက္ ဆန္းစစ္ တူးဆြၾကည့္ေသာအခါ ဤသုိ႔ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။ ပါရမီေတာ္ဆယ္ပါးကုိ ျဖည့္က်င့္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းသည္ ကရုဏာေတာ္ေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ျဖည့္က်င့္ရျခင္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္ကား ၃၁ ဘုံရွိ ဘုံသူဘုံသား အားလုံးတုိ႔ကုိ ကယ္တင္ေရးျဖစ္၏၊တနည္းဆုိေသာ္ ကယ္ဆယ္လုိေသာေမတၱာျဖစ္၏။ အမွန္စင္စစ္ ထုိအေၾကာင္းႏွင့္ ထုိရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေပၚလာရျခင္း၏ ဇစ္ျမစ္ပင္ျဖစ္ေတာ့၏။ သုိ႔ဆုိလွ်င္ အသင္စာဖတ္သူသည္ ဗုဒၶဘာသာ၏မူရင္းဇစ္ျမစ္သည္ ကရုဏာေတာ္ႏွင့္ သုံးဆယ့္တစ္ဘုံသားတုိ႔အား ကယ္တင္လုိေရး ေမတၱာျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသေဘာမိေလာက္ေပျပီ။ ထုိမူရင္းအေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္တြင္ နံပါတ္တစ္အခ်က္ျဖစ္သည့္ ကရုဏာအေၾကာင္းကုိ ဦးစြာပထမ ေဆြးေႏြးလုိ၏။ ရွင္းျပခ်င္၏။ စင္စစ္ဧကန္ အမွန္အားျဖင့္ ကရုဏာဟူသည္ ေခတ္ကာလတုိင္းတြင္ အသုံးဝင္ေသာ၊ ဘယ္ေခတ္ဘယ္ကာလမွာမဆုိ မည္သူမဆုိ အသုံးျပဳပါက အသုံးျပဳသူေရာ အျပဳခံရသူပါ ႏွစ္ျဖာႏွစ္ဘက္အက်ိဴးေက်းဇူးမ်ားလွေသာ မဟာၾသသဓမည္သည့္ ၾကီးစြျမတ္စြ ေဆးတစ္ပါးပင္တည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကမၻာ့သမုိင္းကုိ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ ျပန္လည္ၾကည့္ရႈလွ်င္ ထုိကရုဏာ၏တန္ဘုိးသည္ အဖုိးျဖတ္၍မရေသာလူသားေလာက၏ ျငိမ္းခ်မ္းေရး တုိးတက္ေရး အျမဳေတျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိႏုိင္၏။ သာဓကထုတ္ဆုိရေသာ္ ကရုဏာကင္းမဲ့ေသာ သူမ်ားၾကီးစုိးေသာေခတ္ဝယ္ လူ႔ေလာၾကီး ပူေဆြး ေလာင္ပြက္ မတိုးတက္ဘဲ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ဆီးခဲ့၏။ ၁၈ ရာစုကာလ ဥေရာပတုိက္တြင္ တန္ခုိးထြားလွေသာ စစ္ဘုရင္ နပုိလီယံ၏ ကရုဏာကင္းမဲ့မႈေၾကာင့္ လူသားအမ်ားအျပား ေသေက်ပ်က္စီး မဟာေသာကမီး ပြါးခဲ့ရသကဲ့သုိ႔ သူကုိယ္တုိင္ ( နပုိလီယံ ) သည္လည္း ပ်က္ဆီးခဲ့ရသည္မွာ ဥေရာပသမုိင္းတြင္ အထင္အရွားျဖစ္၏။ ထုိ႔ျပင္ ဂ်ာမဏီမွ နာဇီ ဟစ္တလာ၊ အီတလီမွ မူဆုိလုိနီႏွင့္ အျခားထင္ရွားေသာ သာဓကမ်ားစြာရွိ၏။ ဗုဒၶဘာသာစာေပတြင္လည္း ကရုဏာကင္းမဲ့လွေသာ ဆရာဆုိး ေဒဝဒတ္၏ညႊန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ဖခင္ဘုရင္ဗိမၺိသာရကုိ ကရုဏာမဲ့စြာသတ္ျဖတ္ခဲ့ေသာ အဇာတသတ္သည္ ေလာဟကုမၻီငရဲသုိ႔ က်ေရာက္ခဲ့ရ၏။ ဆရာေဒဝဒတ္မွာကား အဝီစိသုိ႔ၾကြေရာက္နန္းစံရေခ်၏။ ျမန္မာ့သမုိင္းတြင္လည္း သာဓကမ်ားစြာရွိပါ၏။ သို႔ေသာ္ဤေနရာႏႈိက္(စာမရုိတ္ပါ၍ သီးခံဖတ္ေပးပါရန္) မေဖၚျပလုိပါ။ထုိ႔ေၾကာင့္ မိသားတစ္စု၊ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခု၊ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ဝရုန္းသုန္းကား ပရမ္းပတာျဖစ္ပ်က္ေနလွ်င္ ထုိမိသားစု၊ထုိအဖြဲ႔အစည္း၊ထုိႏုိင္ငံသည္ ကရုဏာအားနည္းမႈ သို႔မဟုတ္ ကင္းမဲ႔မႈျဖစ္ေနျပီဟု အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္ပါ၏။ အထူးအားျဖင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ျဖစ္စဥ္ဇာတ္ေတာ္မ်ားကုိေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ အေလာင္းေတာ္သည္ ေလာကဓံဆုိး ေခတ္ဆိုးမ်ားကုိၾကံဳေတြ႔ရေသာ္လည္း သူ၏စစ္မွန္ေသာ ကရုဏာအရင္းခံစိတ္ထားေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ျငိမ္းခ်မ္းခဲ့သည္ကုိသာေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။ တစ္ဖန္ မိမိတုိ႔ေန႔စဥ္ ရင္ဆုိင္ၾကံဳေတြ႔ေနရေသာ လူမႈဘဝ၊ မိသားစုဘဝ၊ ဆက္ဆံေရးဘဝမွအစ နယ္ပယ္အသီးသီးတြင္လည္း ကရုဏာအေရးပါလွေၾကာင္း သတိျပဳၾကည့္ရႈပါက အထင္အရွားသိႏုိင္ေပမည္။ မိသားတစ္စုတြင္ ကရုဏာျပည့္ဝေနပါက ထုိကရုဏာကုိအေျခခံေသာ မိသားစုသည္ မလုိလားအပ္ေသာ ျပႆနာမ်ားကုိ ေရွာင္ရွားႏုိင္မည္မွာ မုခ်ဆတ္ဆတ္မလြဲပင္ျဖစ္ေခ်၏။ အဖြဲ႔အစည္း၊ႏိုင္ငံတုိ႔တြင္လည္း ထုိ႔အတူပင္ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ကရုဏာသည္ အခ်ိန္ကာလ ေနရာေဒသ ပုဂၢဳိလ္မေရြး အေရးၾကီးလွေၾကာင္းမွာ ထင္ရွားလွ၏။ တစ္ဖန္ ကရုဏာၾကီးစုိးလႊမ္းမုိးေသာေခတ္ဝယ္ လူ႔ေလာက သာယာျငိမ့္ေျငာင္း ေျပာင္းလဲတုိးတက္၍ ေပ်ာ္ေမြ႔ဘြယ္ရာ နတ္တုိ႔ရြာကဲ့သုိ႔ခံစားခဲ့ရသည္မ်ားလည္း အထင္အရွားရွိခဲ့၏။ ရွိေနဆဲ။( အခ်ိဳ႔ႏုိင္ငံမ်ား၊မိသားစုမ်ား၊အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ) ဆက္လက္ရွိေနရန္လည္း ဆႏၵျပဳမိ၏။ မိမိေခါင္းထဲဝင္လာသည့္အခ်က္အလက္တုိ႔ကုိၾကားျဖတ္ေရးေနသည့္အတြက္ ကရုဏာ၏ မူရင္းအဓိပၸါယ္ကုိ ေဆြးေႏြးရန္ ေႏွာင့္ေႏွးမိပါ၏။ ယခုဆက္လက္တင္ျပပါအ့ံ။ ထုိဗုဒၶဘာသာ၏ မူလဘူတ ဇစ္ျမစ္တစ္ခုျဖစ္ေသာကရုဏာသည္ သနားျခင္း ဟုအဓိပၸါယ္ထြက္၏။သုိ႔ေသာ္ ထုိသနားျခင္း ကရုဏာသည္ အားနည္းသူ နိမ့္က်သူကုိေတြ႔လွ်င္ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ေသာ သာမာန္သနားျခင္းကရုဏာမဟုတ္၊ ထုိသနားျခင္းမ်ိဴးကုိ လူသားအမ်ားစုေရာ အခ်ိဴ႔ေသာတိရစၦာန္မ်ားအပါအဝင္ ခံစားတတ္ၾက၏။ ပြါးမ်ားႏုိင္ၾက၏။ စင္စစ္ကား ဗုဒၶဘာသာ၏ဇစ္ျမစ္ အႏွစ္ကရုဏာဟူသည္ မဟာကရုဏာ ပင္ျဖစ္ေခ်၏တကား။ ထုိကရုဏာဟူေသာ ပုဒ္ကုိ သုိ႔မဟုတ္ စကားလုံးကုိ ပါဠိစာေပတြင္ဤသုိ႔ ဝိျဂိဳဟ္ျပဳဖြင့္ဆုိပါ၏။